Willa Florens na Wielowiejskiej w Radości

Posesja, na której zlokalizowany jest zespół zabudowy letniskowej, pierwotnie stanowiła część niezamieszkałego obszaru pokrytego lasami, wchodzącymi w skład folwarku Wólka Zerzeńska, podlegającego administracyjnie wiejskiej Gminie Zagóźdź.

Budowa w 1877 r. Drogi Żelaznej Nadwiślańskiej oraz miejscowy klimat (sprzyjający leczeniu chorób płuc) spowodowały, że na obszarze od Wawra do Otwocka zaczęły powstawać uzdrowiska oraz letniska, wśród których dominowały drewniane budynki budowane w tzw. stylu nadświdrzańskim (świdermajer) zapoczątkowanym przez Michała Elwira Andriollego.
Po wybudowaniu w 1898 r. przystanku kolejowego Radość, a w 1914 r. kolejnego – na wąskotorowej Kolei Jabłonowskiej z Wawra do Karczewa – położona pomiędzy dwoma liniami kolejowymi nieruchomość uzyskała dodatkowe połączenia komunikacyjne z Warszawą.

Wszystkie istniejące obiekty powstały przed 1931 r. co potwierdza mapa WIG z 1930/31 r. dla obszaru Miłosna, na której ukazano 3 budynki w charakterystycznym układzie, przy czym drewniak Wielowiejska 6 został wybudowany najpóźniej ze wszystkich – w latach 1927 – 1931.

W 1911 r. z gruntów folwarku została wydzielona nieruchomość nazwana Willą Florens o powierzchni 1260 sążni (ok. 6000 m²), zakupiona przez Lejbko Etkesa. Prawdopodobnie wybudował on na działce największy z istniejących budynków. W 1919 r. posesję odkupiło małżeństwo Antoni Świerszcz i Maria Dora z Langbardów. W akcie notarialnym wspomniano jedynie, że na działce znajdują się zabudowania, drzewa, ogrodzenie, studnia i materiały budowlane w postaci drewna, smoły i papy. W 1927 r. posesję zakupiła Dwojra Merkier. Z zapisów dokonanych w akcie notarialnym wynika, że nieruchomość przynosiła dochody z sezonowego wynajmu letnikom, na co wskazuje szczegółowy spis odkupionych przez nową właścicielkę ruchomości: m.in. 12 łóżek sprężynowych, 5 kredensów, 5 sosnowych stołów jadalnych i 1 dębowy, 5 sosnowych stołów werandowych, 10 ławek werandowych, 5 łóżek dla służby, 5 umywalek, 5 stołków kuchennych. Ilość mebli wskazuje, że na działce znajdował się obiekt, w którym było przynajmniej 6 lokali, z czego 5 posiadało jednolite umeblowanie. Jedynym takim budynkiem był największy z nich Wielowiejska 6A. Prawdopodobnie 5 kwater było wykorzystywanych pod wynajem i ich umeblowanie stanowiło znaczną wartość nieruchomości.
Jeden z zamieszkujących posesję lokatorów poinformował mnie, że jeszcze w ubiegłym roku dzielnicowi urzędnicy proponowali mu wykwaterowanie do innego lokalu. Nie zgodził się stawiając warunek, że interesuje go przeprowadzka wyłącznie na terenie Wawra. Czyżby Dzielnica miała jakieś plany inwestycyjne względem posesji dawnej „Willi Florens”?

Korzystałem z: Karta Ewidencyjna Zabytku Nieruchomego z XII 2020 r., dzięki uprzejmości Biura Stołecznego Konserwatora Zabytków.

W lutym 2018 r. rozpoczęliśmy w Gazecie Wawerskiej cykl publikacji dotyczących spuścizny E.M. Andriollego na terenie dzielnicy Wawer. W każdym kolejnym numerze znajdziecie Państwo inny budynek, prezentowany w formie akwareli/rysunku. Możecie je typować sami: p.grzegorczyk@gazetawawerska.pl, najlepiej z jakimś opisem, historią związaną z budynkiem lub/oraz z działką na której stoi.

Dzisiaj prezentujemy – już po raz 38 – drewniaka z ul. Wielowiejskiej 6 w
Radości

Autor akwareli:
Radosław Maciej Kakareko – absolwent Wydziału Architektury PW gdzie doskonalił warsztat studiując m.in. rysunek i malarstwo, członek Związku Artystów Polska Sztuka Użytkowa. Tematem wiodącym jego akwareli jest architektura i pejzaż miejski – głównie Wenecji i Białegostoku. Maluje również portrety i martwe natury.
R.Kakareko.akwarele