Wspominając Wisławę Szymborską

Moskaliki¹ o Falenicy

Falenica – niech kto sarknie –
„gorsza jest od Pacanowa”
To za uszy go wyszarpię
Nawet w kruchcie się nie schowa.

Kto się chwali, że z Otwocka
Lepiej być niż z Falenicy
Tego czeka tęga młocka
– nie obronią zakonnicy.

Niech kto powie: Falenica
To jest przecież straszna dziura
Łeb mu spuchnie jak donica
Klnę się na świętego Jura

Kto powiedział, że tutejsi
Wystawiają głupie sztuki
Temu będzie nie do śmiechu
Gdy kat ślepia mu wyłupi.

Niech kto powie, że koncerty
Są do kitu i do bani
Tego więcej nie zaproszę
Niech się skarży na plebanii

Niech kto powie: w Falenicy
Ludzie mają złe pomysły
Ten na chłostę zasługuje
I pławienie w nurtach Wisły.

Kto powiedział, że nasz bazar
Jest paskudny i zbyt drogi
Temu trzeba mózg wymienić,
Bo w intelekt jest ubogi

Kto mi powie, że nasz bazar
Po budowie stracił wiele
Temu każę to odszczekać
Niechaj kaja się w kościele.

Lepieje²

Lepiej w Falenicy żyć
Niż w Londynie piwo pić.

Lepiej Falenicę kochać
Niż po nocach tęsknie szlochać.

Lepiej Falenicę lubić
Niż się w centrum strasznie nudzić.

Lepiej tutaj spacerować
Niż w Wenecji się marnować.

Lepiej bazar kląć w soboty
Niż w Madrycie gonić koty.

Limeryk³

Raz pewien typ w Falenicy
Sądził, że mieszka w stolicy.
Niedługo to trwało
Bo się okazało,
Że szambo wylało w piwnicy.

Przypisy:

1. „Moskalik”: to forma literacka parodiująca strofę z wiersza R. Suchodolskiego pt. Polonez Kościuszki napisanego w 1831 roku. Brzmiała ona tak: Kto powiedział, że Moskale ? Są to bracia nas, Lechitów, / Temu pierwszy w łeb wypalę / Przed kościołem Karmelitów. Formę tę upowszechniła Wisława Szymborska.
2. „Lepiej”: ma strukturę dwuwiersza, ośmiozgłoskowca. Twórczynią lepieja jako gatunku literackiego jest Wisława Szymborska, a autorem nazwy tego gatunku – Michał Rusinek.
3. „Limeryk”: za wikipedią – (od miasta Limerick w Irlandii) miniaturka liryczna; nonsensowny, groteskowy wierszyk o skodyfikowanej budowie – pięć wersów z układem rymów aabba. Popularny w męskich klubach wiktoriańskiej Anglii, gdzie powodzeniem cieszyły się limeryki sprośne, pornograficzne czy bluźniercze. W Polsce gatunek wykorzystywali m.in. J. Tuwim, W. Szymborska, S. Barańczak.